De eerste poppen werden gemaakt. De eerste poppen waren nog geen marionetten zoals ik hoopte maar poppenkast poppen.

Simpele poppen voor in de poppenkast. De docent vertelde regelmatig dat het heel leuk is om poppen te maken maar dat het nog leuker is om er mee te spelen. Dat je ze vooral niet alleen voor je zelf moet houden maar de wereld mee moet laten genieten. Al is het in het begin alleen voor je kinderen, kleinkinderen en buurkinderen. In mijn hoofd begon het te borrelen. Opeens zag ik een idee van jaren geleden vorm krijgen.

40 Jaar geleden deed ik de opleiding voor wijkverpleegkundigen. Bij een van de lessen kregen we een nogal bijzondere opdracht. We moesten een verhaal schrijven waar je een poppenkast verhaal van kon maken. Als je dan eens in een gezin kwam te werken met jonge kinderen kon je ze vermaken. 40 Jaar geleden was daar nog tijd voor. Tegenwoordig hoef je daar niet meer aan te denken. Daar krijg je echt geen tijd voor. Die avond schreef ik een verhaal over een kip die een vierkant ei legt. Bij de volgende les bleek ik de enige te zijn die de opdracht had gemaakt. Mijn medestudenten vonden het de meest belachelijke opdracht die ze ooit hadden gekregen en niemand had er dan ook maar enige moeite voor gedaan. Behalve ik. Ik vond het de leukste opdracht die ik ooit had gekregen. Helaas werd de opdracht geschrapt en mijn verhaal kwam in een la te liggen.

Jaren later, toen mijn eerste kleinkind in aantocht was, haalde ik het verhaal uit de la en tekende er een boek bij.

Maar nu zag ik opeens de poppenkast voorstelling. Ik wilde alle poppen uit het verhaal maken en dan spelen. Alleen, niet in mijn eentje.

Al 30 jaar heb ik een vriendin met wie ik van alles samen doe. Ik moet toegeven dat ik mij in het begin wel wat het aan haar heb opgedrongen. Toen ik net in Hoorn woonde, en er niemand kende, zaten we samen op yoga. Ik zei haar dat ik bij haar een kop thee wilde komen drinken. Waarschijnlijk liet ik haar weinig ruimte om nee te zeggen. Sinds die theemiddag zijn wij vriendinnen en doen we van alles. Ik belde haar op. “Hoi, ik heb een idee. Doe je met mij mee?” “Mag ik eerst weten waar het over gaat?” “Nee, je moet eerst ja zeggen”. “Oke, ik doe mee. Jij verzint altijd leuke dingen dus ik durf wel ja te zeggen. Ik vertelde haar dat ik poppenkast wilde spelen samen met haar. “O “zei zij ”leuk! Wat een goed plan”.

We leerde het verhaal te spelen. We hadden de poppen, verder nog niets. Toch hing ik een uitnodigingen buiten in de buurt. Gratis voorstelling. Kom gezellig kijken. In het speeltuintje. We hingen een grote lap over een speentoestel en kropen we achter. We hadden een beginliedje gemaakt en een eindliedje. Op de tijd dat we zouden spelen zaten er 12 kinderen en ouders en buurtbewoners. Het werd een succes. De kinderen waren blij, de ouders vonden het leuk en wij waren klaar voor een uitbreiding. er moest een echte poppenkast komen.