Hoe flexibel zijn wij.

Om eerlijk te zeggen, zijn wij niet meer heel flexibel. De gewrichten worden toch echt wel wat stijver bij het gaan van de jaren. We klauteren de poppenkast in. Daar is de bewegingsruimte die we hebben niet overmatig groot. Soms zitten we bijna in de knoop met elkaars armen. Een goede choreografie is vaak noodzakelijk om alles goed te laten verlopen.

Maar ook op het vlak van improviseren moeten we flexibel zijn. Soms meer dan Flexibel.

Zo speelde we afgelopen winter bij een kinderpartijtje. Wegens vervoerproblemen bouwde we de poppenkast de dag van te voren al op. Om geen problemen te krijgen met kinderen die de kast eens van binnen wilde bekijken hadden we de poppen er nog niet in gehangen. Die zaten nog in hun reiskoffer.

De dag van het partijtje kwamen wij 10 minuten voor het spelen aan. Alles stond al klaar dus haast hadden we niet. Alleen nog even de poppen in de kast hangen en dan konden we beginnen. Ik hing de poppen er in en………. miste 1 van de hoofdpersonen. De boerin. Die hing nog thuis op haar plek. En zonder boerin is de clou van het verhaal weg. Ik had een pop kunnen missen maar echt niet de boerin. Hoe lossen we dit op. Even ophalen was onmogelijk.

Ik klom uit de poppenkast en vertel het aan mijn medespeelster. “Trix, we hebben een probleem. Ik ben de boerin vergeten mee te nemen. Die bespeel jij, dus dit keer ben je zelf de boerin. Ik heb een wollen muts bij mij en een grote sjaal. Doe die aan en blijf voor de poppenkast en speel je rol zelf. Trix knipperde even met haar ogen en zei “doe ik. Geen probleem”.

We hadden 1 geluk. De boerin was alleen in het begin van het spel belangrijk en op het einde. Dus Trix begon te spelen voor de poppenkast, Klom toen snel bij mij in de kast en speelde de dieren, kwam op het einde de kast weer uit en was de boerin die een praatje maakt met de kip. Het ging geweldig. De kinderen hingen aan haar lippen.

Na afloop kwamen de reacties. Wat leuk dat jullie ook voor de kast spelen. Echt verrassend. Ja, dat vonden we zelf nu ook. Heel verrassend. Misschien laten we het er wel zo in zitten.